خیانت شهرام همایون به بختیاری ها

بعد از سالها روزنه هایی از امید بر دل ایرانیان گشوده شد.

ماجرا از آنجا شروع شد که در قسمتی از سریال سرزمین کهن به بختیاری ها توهین شد. این باعث برافروخته شدن شعله خشم آنها شد. بختیاری های غیور در اقدامی هماهنگ به صحنه آمدند و شجاعانه خواستار توقف سریال و عذر خواهی عوامل صدا و سیما و سازندگان این سریال شدند. این اتفاق قبل از 22 بهمن بود و باعث شد اعتراضات به راهپیمایی 22 بهمن هم کشیده شود و انعکاس خبری بیشتری پیدا کند.

اعتراضات  گسترده تر شد و در روزهای بعد از طریق سایت های محلی یک خیزش سراسری در چند استان و چنیدن شهر و شهرستان به راه افتاد. از روز 24 بهمن بود که برخی شبکه های ماهواره ای هم مطلع شدند. اولین تلویزیونی که از این حرکت استقبال کرد و آنرا پوشش داد تلویزیون مجاهدین خلق بود  سپس سایت بالاترین سایت های مختلف هم در انتشار و بازتاب این خبر و هماهنگی های بعدی بختیاری ها نقش مهمی داشتند.  

 پس از آن تلویزیون کانال یک هم به جمع حامیان این موضوع پیوست و شهرام همایون در خبری مختصر فراخوانی اطلاعیه ای را خواند و گفت:

" پارس لران (من نمی دونم چگونه تلفظ می کنند) پارس لران بختیاری و آزمایش تاریخی دیگر ...."

و در آخر هم برای اینکه در صورت عدم استقبال خودش ضایع نشود گفت: " این دعوت را من نکردم این دعوت خود بختیاری هاست خودشان می خواهند جمع شوند. " و بار دیگر هم بر این مطلب تاکید کرد و گفت : بختیاری ها خودتون به دعوت خودتون روز 26 بهمن تجمع کنید ...."

علاوه بر شهرام همایون آن روز تلویزیون ها و رسانه ها و سایت های دیگری هم این فراخوان را پوشش دادند که مهمترین آنها سایت تابناک رژیم بود که با تیتر "مسئولان سیما باید از مردم عذرخواهی کنند!" بختیاری ها را برای اعتراض تشویق نمود. و در روز های اول اعتراض مردم در کنار نیرو های امنیتی و نظامی به تجمع و اعتراض مشغول بودند و بر دامنه اعتراضات افزوده می شد . اگر این اعتراضات با همین روال ادامه می داشت به حتم به اعتصابات و خیزش سراسری بختیاری ها و حتی دیگر اقوام تحت ستم رژیم منجر می شد و به فتح صدا و سیما و براندازی ختم می شد.

حال چه شد که پس از 26 بهمن رژیم با برخورد قهرانه بختیاری ها را سرکوب کرد و خیزش آنها را ناتمام و دم بریده کرد.

اعتراضات سال 88 تجربه ای شد که ما نتوانستیم از آن خوب استفاده نماییم. در سال 2009 وقتی سران کشور های غربی به طور علنی به حمایت از معترضین برخاستند رژیم احساس ترس کرد و ماشین آدمکشی اش را روشن کرد اما امسال 2014 ما بعد از آن همه تجربه خراب کردیم و برخی خود خواهی ها و زیاده خواهی ها و زیاده گویی ها باعث شد زحمات بختیاری های غیور بی نتیجه ماند.  

وقتی فردی مثل شهرام همایون در روز بعد از 26 بهمن در تلویزیون کانال یک بصورت ایستاده برنامه اجرا کرد گفت: "

نکته مهم اینست که نیروی انتظامی همکاری محترمانه ای با مردم داشته است. وی اعلام کرد باید همه یک صدا برای متوقف کردن این سریال همصدا شویم. یک حرفی هم دارم برای کسانی که می گویند رسانه ها بگذارند تا این حرکت خودجوش ادامه پیدا کند : این حرکت خود جوش با کمک رسانه کانال یک اتفاق افتاده است. این را همه در گوششان فرو کنند . این تو بمیری از اون تو بمیری ها نیست. این را همه شما می دانید این حرکت نخستین اقدامات و صداهاش از این رسانه آغاز شد و... "  

شما خود را بجای این رژیم بگذارید . بعد از این حرکت شهرام همایون و امثال او نیروی های امنیتی به بهانه اینکه بختیاری ها از خارج کشور خط می گیرند و ضد انقلاب هستند آنها را سرکوب کردند و خیزشان را ناتمام کردند.  
من نمی گویم شهرام همایون نفوذی و جا انداز و... است ولی لااقل می توانم بگویم خود خواهی ها و نادانی های برخی مثل این افراد ضربات سنگین و غیر قابل جبرانی به جریان برانداز زده و می زند و خواهد زد. 

بهرام مشیری و رضا پهلوی

 رضا پهلوی خود را گاندی می داند ولی حاضر نیست برای مردم ایران یک روز هم زندان بکشد. گاندی

درسی که از این مجری چاق تلویزیون گرفتم

امروز جنیفر لیوینگستون، مجری چاق تلویزیون درس بزرگی به من داد. 

/

"برای دیدن ویدئو روی عکس کلیک کنید"

او در برنامه تلویزیونی اش، متن ایمیل ارسالی از یک بیننده را خواند. در آن ایمیل، آن فرد به چاق بودن جنیفر انتقاد کرده و گفته بود این خیلی شرم آور است که طی چند سالی که مجری تلویزیون بوده هنوز خود را لاغر نکرده و این چاقی وی برای جامعه و سلامت خودش مخرب و زیان آور است.
این مجری تلویزیونی سپس به نکته ای حیاتی اشاره کرد. به این عادت توهین کردن (bullying) که بسیار سرایت کننده و رو به گسترش است. وی گفت به عنوان مادر سه فرزند، نگران افزایش این حالت در بین بچه ها و در محیط مدرسه است. بچه هایی که براحتی این رفتار رو از والدینشان یاد میگیرند.
در نهایت جنیفر لیوینگستون جمله ای گفت که مرا سخت به فکر فرو برد.

او گفت فرزندانمان را به جای منتقد بودن، مهربان تربیت کنیم.
We need to teach our kids how to be kind, not critical

او همچنین گفت که اینترنت شبیه یک اسلحه شده و مدارس [جامعه] شبیه میدان جنگ.
وی خطاب به شخص ارسال کننده ایمیل گفت: «تو من را نمیشناسی و جزو دوستان و اقوام من نیستی... و هیچ چیزی راجع به من نمیدانی بجز آنچه از بیرون میبینی. اما من خیلی بیشتر از یک عدد روی ترازو هستم.»
-----------------------
اینجا دغدغه این مجری تلویزیونی، کودکان و محیط مدرسه بود و اما دغدغه مشابه من، دغدغه من و ما در جامعه ایست که در آن زندگی میکنیم.
مایی که شب و روز در ستیز با یکدیگر و عقاید و سلایق هم هستیم.
مایی که خود را دارای رسالت اصلاح و ارشاد همگان فرض کرده ایم و درباره هر چیز و هر کجا نظر میدهیم. مایی که طلبکار همگانیم.
مایی که یکدیگر را براحتی و بیرحمانه نقد میکنیم و افسوس که در بسیاری موارد به شکلی توهین آمیز و تحقیرآمیز واژه ها رو همچون گلوله هایی نامریی به یکدیگر شلیک میکنیم.
مایی که چه ساده یکدیگر را قضاوت میکنیم.
چه ساده در یک بحث یکدیگر را نابود میکنیم و با رضایت خاطر آنچنان جواب کوبنده ای میدهیم که طرف مقابلمان خفه شود.
برای ما همه چیز و همه جا میدان مناظره و مباحثه است.
ما نیاموخته ایم که با هم مهربان باشیم.
ما نیاموخته ایم که در مقابل افکار مخالف سکوت و عبور کنیم.
ما باید راجع به هر کس و هر موضوعی چیزی بگوییم ولو متلک و کنایه ای کوتاه. وگرنه که با سکوت ما یا چرخ دنیا از چرخیدن باز می ایستد و یا ما غمباد گرفته و دغ مرگ میشویم!

فیس بوک- علی آزادان